Το κουνελάκι άκουγε

Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο ενσυναίσθησης, μέσα από το οποίο μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά (όλων των ηλικιών αλλά και κυρίως σε εμάς τους ίδιους) για την αποτυχία, την απώλεια και για τα διαφορετικά στάδια του πένθους.

[Το βιβλίο της Cori Doerrfeld] Αν πρέπει να μας διδάξει κάτι θα έλεγα πως αυτό είναι η παραχώρηση χώρου και χρόνου στον άλλο –παιδί, ενήλικα, φίλο, σύντροφο. Γιατί παραχωρώντας του χώρο και χρόνο του επιτρέπουμε να βιώσει τα συναισθήματά του και να τα εκφράσει. Ακόμα και τα πιο δύσκολα. Αυτά που φοβόμαστε πως θα τον καταστρέψουν.

Ένα τρυφερό παραμύθι που μας δείχνει ότι συχνά ο καλύτερος τρόπος για να παρηγορήσουμε έναν αγαπημένο μας είναι απλώς να τον ακούσουμε.

Εξαιρετικά σχεδιασμένο… μας προσφέρει αυτό που και ο Άλκης, όπως όλοι μας, χρειαζόμαστε: την φροντίδα κάποιου που απλώς θα μας ακούσει, θα γελάσει και θα μας πάρει μια αγκαλιά.

Το Κουνελάκι άκουγε είναι ένα υπέροχο βιβλίο, τονωτικό για τους ενήλικες που πιθανότατα ξεχνούν πως η ήσυχη προσοχή έχει τη δική της θεραπευτική δύναμη.

Η συγγραφέας και εικονογράφος Cori Doerrfeld έγραψε αυτό το βιβλίο με αφορμή τα παιδιά της και το γεγονός ότι θέλει να τα βοηθήσει να χτίσουν υψηλό δείκτη συναισθηματικής ευφυΐας. Η έμπνευση όμως για το βιβλίο της είναι μια αληθινή ιστορία και, συγκεκριμένα, ένα γράμμα που της είχε γράψει το αγόρι της στο Λύκειο. O φίλος της ήταν 8 χρονών όταν έχασε τον αδερφό του λόγω ενός αυτοκινητιστικού και πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές. Οι περισσότεροι φίλοι και μέλη της οικογένειάς του νόμιζαν ότι τον βοηθούσαν λέγοντάς του τι πρέπει να αισθάνεται ή πώς μπορεί να εκτονώσει το πένθος του. Αυτό όμως που πραγματικά τον βοήθησε ήταν όταν βρήκε καταφύγιο στο αγρόκτημα της οικογένειας και, συγκεκριμένα, στην παρέα των κουνελιών που είχαν. Μαζί τους κατάφερε να ησυχάσει, να μη μιλάει, να μην ακούει κανέναν, αλλά κυρίως να σκεφτεί όλα όσα έγιναν, να έρθει αντιμέτωπος με την απώλεια, το πένθος και τον εαυτό του. Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν απευθύνεται σε συγκεκριμένες ηλικίες. Απευθύνεται στους πάντες, μικρούς και μεγάλους και καλό θα ήταν να το διαβάζουμε συχνά. Για δύο λόγους: για να μη ξεχνάμε να ΑΚΟΥΜΕ αλλά και για νιώθουμε ευγνώμονες για τους φίλους-κουνέλια που έχουμε στη ζωή μας.

Ένα καταπληκτικό βιβλίο ενσυναίσθησης, μέσα από το οποίο μπορούμε να μιλήσουμε στα μικρά παιδιά (αλλά και στα μεγαλύτερα και σε εμάς τους ίδιους) για την απώλεια και για τα στάδια του πένθους. Και να θυμηθούμε ότι καμιά φορά αυτό που χρειάζεται για να φτιάξουν σιγά σιγά όλα είναι μια αγκαλιά και κάποιος που δεν θα μιλάει, αλλά θα ακούει…»

Αν θες να κάνεις ένα δώρο στο παιδί σου, διάβασε (του) Το Κουνελάκι Άκουγε. Το “του” εσκεμμένα το βάζω σε παρένθεση – ο αποδέκτης αυτού του βιβλίου νομίζω πως είναι βασικά οι γονείς. Ο ήρωας του βιβλίου, ο Άλκης, χτίζει με κόπο ένα πυργάκι αλλά αυτό γκρεμίζεται και διάφορα ζώα τον επισκέπτονται για να του συμπαρασταθούν. Ανάμεσα τους και το κουνελάκι, που το μόνο που κάνει είναι να ακούει. Αυτό είναι το μήνυμα του βιβλίου: να ακούμε τα παιδιά την ώρα που βιώνουν την ματαίωση, απογοητεύονται, ξεσπούν, να είμαστε εκεί, να τα ζεσταίνουμε με την παρουσία μας, να τα ανακουφίζουμε με τη σιωπή μας. Ενσυναίσθηση, όχι στα λόγια και στις θεωρίες, αλλά στις πράξεις

Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται ένα παιδί και ο γονιός, είναι μια καρδιά που ακούει και δύο μάτια που αγκαλιάζουν…